Uche Uche

Uche Uche zegt de jongeman met de loopneus.
Uche Uche zegt de indiaan.

In knipmode 2/2012 stonden carnavalskostuums. Toen ik hem kocht hadden we nog wel wat passend verkleedmateriaal in huis en was het al rijkelijk laat om nog alle materiaal te verzamelen. Rond juni had ik alle materiaal bij elkaar en begon ik eraan. Zodra de broek in elkaar stond bleek dat ze nog veel te lang was. Hij was nochtans al 116cm toen ik eraan begon en ik nam dus de 116-122. Boekjes en hun maten, zucht.

Met carnaval in zicht voorzag ik nog eerst het kind zonder verkleedkleren van een clownskostuumpje, maar toen was er geen ontkomen meer aan. Afwerktijd!

Het is nog altijd rijkelijk groot, hopelijk kan het dan ook nog een tijdje mee, want werk was er wel aan. Band met floddertjes zou de prijs van het kostuum namelijk zo hard opgedreven hebben dat ik van miserie rechte kocht en alle flodders zelf knipte. 

Hij was een heerlijk model om mee te werken, ik moet de jongen dringend van meer zelfmaak voorzien.
En onkruid vergaat niet, zoveel mag duidelijk zijn. Sappig en groen staat dat daar te zijn, zo na al de sneeuw en vrieskou.

Imitatiesuède en dessinband: stoffenspectakel

Bruine band: veritas

applicatie: stofresten

Processie van Echternach

In de naailes zitten we aan de module rok/pantalon. Aangezien we vorig jaar al eens een rok maakten, gingen we eerst voor de pantalon.

Het patroon en de stof (bi-stretch gabardine) waren nog snel gekozen, zij het niet helemaal in lijn met de heersende mode van smalle pijpen. Maar nog nooit draaide mijn tornmes zoveel overuren. Niet zozeer omdat ik zo hard knoeide, hoewel dat er ook wel bijkwam, maar vooral omdat er zoveel voorlopige stiksels kwamen om te kunnen passen. Er is amper een naad in deze broek die op geen enkel moment getornd werd. De zijnaden van de pijpen gingen er tot 3 keer volledig uit voor er een definitief stiksel in mocht.


Oefeningen inbegrepen hebben we dan ook een heel trimester aan deze broek gewerkt.
Ze past nu wel goed, dus de nodige aanpassingen worden gedaan aan het patroon zodat ik ze nog eens kan hermaken, maar dan liefst wel véél sneller. Héél véél sneller.

Hierboven een paar van de stiksels waar niet aan moest getornd worden.

Stof: Pauli

Knoop: de doos